Budowa terminalu LNG powoli dobiega końca. Powoli, bo mimo, że 90 proc. budowy jest gotowe, to pozostałe 10% jest najbardziej kluczowe. O co dokładnie chodzi?
Polskie LNG poinformowały, że faza budowlana dobiega końca (koniec na przełomie 2014/2015), zostaje jeszcze faza rozruchowa. 10% o których mowa to właśnie m.in. próby rozruchowe na różnych surowcach (od azotu po LNG). Nie są to proste operacje, bowiem każda z nich musi się najpierw zakończyć, by mogła ruszyć następna. Oznacza to nic innego jak możliwe przeciągnięcie się oddania inwestycji (nikogo już to w Polsce nie dziwi, więc w zasadzie nie wiem dlaczego o tym piszę).
Inwestycja jest ogromna i skomplikowana, więc nawet jeśli się opóźni to jakoś to przełknę. Wydaje mi się bowiem, że kwestia dywersyfikacji gazu i bezpieczeństwa energetycznego to priorytet dla Polski. Mam tylko nadzieję, że opóźnienia związane z oddaniem całości inwestycji nie będą się wydłużać w czasie – w obecnych realiach możemy takiego niestety żałować.
Ponadto pod koniec roku zostanie podjęta decyzja czy terminal zostanie rozbudowany. To oznaczałoby zwiększenie możliwości o ok. 50 proc. do 7,5 mld metrów sześciennych gazu rocznie. W tym momencie planowane dwa zbiorniki terminalu będą mogły przyjmować rocznie do 5 mld metrów sześciennych gazu. Rozbudowa wiązałaby się z budową trzeciego zbiornika i powiększenia tzw. mocy regazyfikacyjnej.
Jak wyglądają dane jeśli chodzi o zużycie gazu ziemnego w Polsce? Wg Ministerstwa Gospodarki zużycie w ub. roku wyniosło blisko 16 mld metrów sześciennych. W ramach kontraktu jamalskiego z Rosji sprowadzono ok. 9 mld (ok. 56 proc. zużycia i 77 proc. dostaw z zagranicy). Krajowe wydobycie uzupełnia te dane (ok. 4,3 mld pochodzi ze złóż na terenie Polski). Widać wyraźnie, że gazoport w Świnoujściu byłby istotnym elementem bezpieczeństwa energetycznego kraju i pozwoliłby na dużo większą dywersyfikację dostaw gazu.
Zakłada się, że terminal będzie pokrywał około 1/3 krajowego zużycia gazu (po budowie trzeciego zbiornika może to być nawet połowa zużycia krajowego). To pociąga za sobą szereg istotnych dla Polski konsekwencji – oprócz zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego, również podniesie pozycję negocjacyjną naszego kraju na arenie międzynarodowej.
